U nekom od prethodnih članaka govori li smo o vještačkom osjemenjavanju i njegovom značaju, stoga ćemo sada govoriti o osjemenjavanju plotkinja.
Dakle, ono što vještačko osjemenjavanje (VO) predstavlja za priplodnjake, embrio transfer (ET) predstavlja za plotkinje, barem do nekog stepena. Analogija nije savršena, jer, dok vještačko osjemenjavanje dozvoljava ocu da ima na hiljade potomaka, ET sam po sebi omogućava ženkama da imaju desetine.
Šta uključuje embrio transfer?
Embrio transfer uključuje sakupljanje embriona od ženke donora i transfer tih emriona u ženke recipiente, primaoce. Donor je po pravilu u superovulaciji- dat hormonskom injekcijom koja izaziva da plotkinja razvije i oslobodi više jajnih ćelija nego uobičajeno. Nakon toga se plotkinja osjemenjuje, i poslije nekog vremenskog perioda embrioni se sakupljaju ili se prenose na primaoca. Mogu se i zamrzavati da bi se kasnije prenijeli na primaoca, recipienta
Kod vještačkog osjemenjavanja, embrio transfer omogućava da ima mnogo više potomaka nego u normalnim prilikama. Tako obezbjeđuje uzgajivačima pristup individualnoj selekciji. Isto tako povećava preciznost, tačnost i intenzitet selekcije- samo za ženska grla, ali ne i za muška. S obzirom da plotkinje normalno imaju relativno manji broj potomaka, a samim tim i ograničen obim podataka o potomstvu, identifikacija potencijalnih kandidata za embrio transfer može nailaziti na teškoće. Embrio transfer u odnosu na vještačko osjemenjavanje obezbjeđuje nižu preciznost i intenzitet selekcije.
Embrio transfer stvara određene probleme kod ocjene genotipa, osobito za svojstva sa važnim materinskim efektima- osobina kao što je težina pri zalučenju, na primjer. Materinski efekti zamagljuju tačnost osjene genotipa. Pošto embrio transfer ne odgaja svoje sopstvene potomke, performasa o potomstvu ne može direktno da doprinese u predviđanju njenih materinskih sposobnosti.
Iako tako, ako ima malo informacija o genetskoj valjanosti ženki recipienta, primaoca, što bi obično trebalo da bude slučaj ako su recipienti komercijalne, neregistrovane životinje, njihova materinska sposobnost može da zasijeni direktne efekte za potomka i donatora.
Uspješnost i prednosti
Embrio transfer je vjerovatno najsigurniji način da se unese iili iznese genetska osnova u populaciju zbog toga što je manje vjerovatno da embrioni skrivaju predispoziciju za neku od bolesti i anomalija, nego smrznuto sjeme ili živa životinja. Zamrzavanje embriona je takođe odličan način da se sačuva genetska osnova u budućnosti. Za razliku od spermatozoida, embrion je jedinka u cjelini, tako da zamrzavanje i čuvanje embriona ne samo da čuva individualne gene već i rekombinaciju gena.
Embrio transfer je znatno teži i skuplji postupak nego vještačko osjemenjavanje. Donor i primaoci moraju da budu u dobroj kondiciji za uzgoj, i ako se prenose svježi, ne zamrznuti embrioni, ovulacija primaoca, mora da bude sinhronizovana sa ovulacijom donora, davaoca. Stopa uspješnosti varira prvenstveno zbog razlika u reakciji na superovulaciju. Nisu svi pokušaji i tehnike jednako efikasni. Neki pokušaji dovode do mnogo bremenitosti u jedinici vremena. Ostali ni do jedne uopšte. Objašnjenja su vezana i za osposobljenost timova, uslova rada i nivoa znanja.
