Voda je u hijerarhiji drugi najvažniji abiotički faktor koji omogućava život na Zemlji, odmah iza Sunčevog zračenja pa je manjak slatke vode trenutno jedna od najvećih briga čovječanstva. Približno 70 % slatke vode iz rijeka i podzemnih voda potroši se za navodnjavanje, oko 10 % u domaćinstvima, a približno 20 % u industriji. Procijenjeno je da slatkovodni resursi čine tek 3 % ukupne vode, od čega je 75 % slatke vode zarobljeno u ledenjacima i polarnom ledu koji se ubrzano otapaju, odnosno manje od 1 % dostupne slatke vode je u tekućem obliku. Budući da je voda kroz hidrološki ciklus obnovljivi resurs (evaporacija, evapotranspiracija, kondenzacija i padavine), obnovljivi izvori pitke vode na Zemlji procjenjuju se na 7 × 106 km3 , a uz ubrzane klimatske promjene sve je manje slatke vode za piće i proizvodnju hrane.
Iskusnim baštovanima je već poznato da se uspješna proizvodnja povrća ne može zamisliti bez zalivanja. Ipak, povrće ima različite potrebe za količinom vode, a razlikuje se i po odnosu koji ima prema vodi. Takođe, povrće nejednako podnosi nedostatak vode i sušu. Razlog tome su različitosti u sposobnosti usvajanja vode kao i različitosti u ekonomisanju usvojene vode. Biljke koje intenzivno usvajaju vodu i intenzivno je troše. Ove biljke imaju dobro razvijen korjenov sistem, ali i bogato razvijenu nadzemnu masu te troše mnogo vode. Primjeri povrća iz ove grupe su krompir i celer. Ove biljke treba zalivati češće i sa većim količinama vode (većim zalivnim normama). Biljke koje intenzivno usvajaju vodu ali je umjereno troše. Ove biljke imaju takođe razvijen korjenov sistem, ali im je građa habitusa takva da onemogućava pretjerano gubljenje vode (mrkva, peršun).
Neke biljke iz ove grupe imaju nadzemnu masu obraslu dlačicama koje sprečavaju pretjeranu transpiraciju vode (paradajz, tikvice, bundeve). Zalivanje ovih biljaka se obavlja rjeđe i sa većim količinama vode. Biljke koje slabo usvajaju vodu ali je intenzivno troše. Biljke iz ove grupe imaju slabo razvijen korijen, a veoma razvijenu lisnu masu. Tu spadaju kupusnjače, salate, paprika. Primjera radi, iz jedne biljke kupusa u toku toplog letnjeg dana može da ispari i do 5 L vode. Ove biljke treba zalivati sa manjom količinom vode, ali često. Biljke koje slabo usvajaju vodu, ali je slabo i troše. Građa nadzemnih djelova ovih biljaka onemogućava pretjerano gubljenje vode, pa iako imaju slabo razvijen korijen, ne traže mnogo vode. Najbolji primjer iz ove grupe su lukovi. Ove biljke se zalivaju rjeđe i sa manjim količinama vode. Zalivne norme ili količina vode za jedno zalivanje, koja je potrebna biljkama, zavisi od niza faktora, prvenstveno od tipa zemljišta (pjeskovita zemljišta slabije zadržavaju vodu od glinovitih), pokrivenosti zemljišta (zemljište pod malčom bolje čuva vlagu), načina proizvodnje biljke (biljke proizvedene iz rasada imaju veće potrebe od biljaka iz direktne sjetve), faze rasta i razvića biljaka (sa porastom biljke imaju i potrebe za vodom), tipa biljke (gore navedene podjele), temperature vazduha (intezitet isparavanja), količine padavina (računaju se samo padavine sa preko 10 mm vode). Povrće ne podnosi ni preveliku količinu vode, ali ni velika i nagla kolebanja vode, koja takođe dovode do pogoršanja kvaliteta proizvoda.
