Ishrana predstavlja jedan od glavnih prioriteta u menadžmentu stadom dojilja. Ona ne obuhvata samo poznavanje normativa ishrane za normalnu proizvodnju, već i strategije obezbjeđenja i skladištenje količine hrane potrebne za određeni vremenski period.
Da bi stado dojilja bilo zdravo, plodno i proizvodno, u ishrani se treba držati sljedećih načela:
1. Obezbjeđenje sitosti. Mjera za uztrošenu hranu je količina konzumirane suve materije (SM) NA 100kg tjelesne mase (TM). Za odrasle krave dojilje smatra se da je normativ od 2kg SM/100kg TM odgovarajući. Kod junica ovu vrijednost treba reducirati za oko 15%, a kod visoko steonih krava za 25%.
2. Regulisanje preživanja. Da bi se funkcija probavnog sistema preživara održavala u dobrom stanju, potrebno je da se obezbijedi oko 20% sirovih vlakana u suvoj materiji ukupnog obroka, od čega oko 2/3 kao strukturna kabasta hrana.
3. Pokrivanje potreba proizvodnje. Potrebe u hranljivim materijama sastoje se iz onih za odžavanje osnovnih funkcija organizma i za proizvodnju. Dok uzdržne potrebe zavise od tjelesne mase, proizvodne određuje količina proizvedenog mlijeka, bremenitost ( rast ploda) i porast tjelesne mase majke. Visoku proizvodnju mlijeka u dojnom periodu i odgovarajuću težinu teladi pri zalučenju daje samo dovoljna obezbijeđenost krave dojilje energijom ( u Mj za laktaciju, iskazano kao MJ NEL) i sirovim proteinima (SP).
4.Izbalansiranost. Ona predstavlja potrebnu popunjavanja osnovne hrane sa mineralnim materijama, mikroelementima i vitaminima. Kroz steonost i tekuću laktaciju njihove rezerve u tijelu se značajno mobilišu, a dugotrajno njihovo pomanjkanje može imati neželjene posljedice na tijela i plodnost krave
5. Ekonomičnost. Visoka cijena hrane ima nepovoljan uticaj na ekonomsku opravdanost sistema krava-tele. U principu, niska cijena ishrane ostvaruje se u pašnom periodu. Međutim, hraniva koja se koriste u toku zime poskupljuju ishranu. Ipak, pretežna ishrana kabastim hranivima srednjeg kvaliteta i otpacima ratarske proizvodnje i prehrambene industrije u cjelini pojeftinjuje ishranu.
Suštinska razlika u potrebama u hranljivim materijama za pojedine grupe tovnih rasa leži u relativnoj veličini buraga u poređenju sa tjelesnom masom. Ekstenzivne u odnosu na srednje intenzivne i intenzivne rase posjeduju relativno veliki buražno- crijevni kanal, što ima za posljedicu da svoje potrebe mogu da pokriju iz hraniva sa niskom koncentracijom hranljivih materija. Kod intenzivnijih rasa, međutim, često koncentracija hranljivih materija iz osnovne ( babaste) hrane nije dovoljna. Zbog toga je neophodna, naročito kod nedostataka kvalitetne kabaste hrane, dodavanje komponenata koncentrovanih hraniva.
