Burska koza je rasa koja se prvi put pojavila početkom 20. vijeka u Južnoj Africi. Ime joj potiče od holandske riječi (hol. Boer), što bi u prevodu značilo „farmer“.
Porijeklo
Dakle, Burska koza (Capra hircus) se smatra jednom od najpoželjnijih rasa koza u proizvodnji mesa. Stekla je svjetsko priznanje zbog odlične konformacije tijela, brzog rasta i dobrog kvaliteta trupa. Njena popularnost kao rasa koza je porasla tokom poslednje decenije zbog njene dostupnosti u Australiji, Novom Zelandu i kasnije u Sjevernoj Americi i drugim djelovima svijeta. Pokazalo se da burske koze mogu poboljšati produktivne performanse mnogih autohtonih rasa ukrštanjem.
Ova rasa je nastala ukrštanjem evropskih i afričkih rasa i kod njenog stvaranja korišćena je dugogodišnja selekcija na kvalitetu mesa, zbog čega se odlikuje velikom mesnatošću. U tom periodu ova rasa koza je bila mesnatija od do tada poznatih, pa se radilo na oplemenjivanju i stvaranju soja pogodnog za farmsko gajenje.
Karakteristike
Ovo je jedna veoma zahvalna rasa, koju kada uporedimo sa alpskim kozama, duplo je teža i ima razvijene mišiće i snažnu konstituciju. Imaju rogove i mogu da budu različitih boja.
Jedan od najtraženijih primjera ove rase jeste primjerak sa crvenom dlakom na glavi i bijelim trupom. Visina grebena iznosi oko 70cm. Kada je riječ o njihovoj masi, važno je znati da koze dostižu od 90-100kg, a jarčevi 110-135kg.
Ono što odlikuje ovu rasu je ranostasnost, odnosno mužjaci postaju polno zreli već sa šest meseci, a ženke nešto kasnije. Zbog duže sezone parenja, koze se jare tri puta u toku dvije godine, zbog čega su takođe cjenjenije među odgajivačima. Na svijet donose prosječno dva jareta. Majke imaju dosta mlijeka i dobar roditeljski instinkt, pa se zaluči 1,6 mladih po kozi. Proizvodi oko 250-300 litara mlijeka u toku laktacije. Prosječan dnevni prirast je 150-170 grama, čak i 200, kada su jarići najnapredniji. Meso je izvanrednog kvaliteta, ukusno i s malim procentom loja.
Burske koze imaju visoku otpornost na bolesti i mogu da se prilagode i toplim i suvim predjelima.
Danas se uzgajaju u svim djelovima svijeta, a proizvodnja u SAD-u je centralizovana na zapadu Teksasa. Prvi primjerci ove rase su tamo došli iz stada sa Novog Zelanda, a tek kasnije su direktno uvezena iz Južne Afrike.
