Normalna plodnost u zootehničkom smislu je sposobnost životinja da ispoljavaju polni žar, da za vrijeme estrus ili polnog žara ( nagona) pare, odnosno da mogu biti osjemenjene, da ostanu bremenite i da na svijet donesu prosječno onoliki broj normalno razvijenih mladunčadi koliko je svojstveno rasi kojoj pripadaju, i da tu oosbinuredovno prenose na svoje potomstvo.
Poželjna je da se normalna plodnost životinja, naročito kvalitetnih, očuva u toku njihovog čitavog života, odnosno sve dok daju zdravo i normalno potomstvo, a to se postiže pravilnim postupkom sa njima.
Plodnost varira između pojedinih vrsta, a takođe i između različitih rasa iste vrste, i određena je:
- Starošću kod puberteta;
- Redovnim ispoljavanjem estrusa;
- Ovulacionom vrijednošću u jednom estrusnom ciklusu;
- Oplodnom sposobnošću;
- Stepenom intrauterinog preživljavanja;
- Veličinom legla kod partusa;
- Učestalosti porođaja- intenziteta porođaja, odnosno njihovog broja u toku godine;
- Dužine iskorišćavanja u priplodu, odnosno rasplođavanja;
- Reproduktivnih sposobnosti mužjaka itd.
Sve ove osobine su, u osnovi, genetski determinisane, ali njihova fenotipska ispoljenost zavisi od uticaja brojnih spoljašnjih faktora.
Najčešće se u praksi kao pokazatelji plodnosti koriste:
- Fertilitet,
- Rodnost i
- Oplodivost.
FERTILITET (vrijednost koncepcije)= x 100 (%)
RODNOST (prolifikacija)= x 100 (%)
OPLODIVOST (fekunditet)= x 100 (%)
