Ova studija koristi veliki skup podataka za modeliranje promjena u ekološkim ulogama koje vrše vrste ptica u ekosistemima širom svijeta. Istraživači izvještavaju da se prognoze promjena u ekološkoj funkciji razlikuju u različitim geografskim područjima. Oni sugerišu moguće implikacije ovih nalaza za buduće pružanje usluga ekosistema.
Klimatske promjene već mijenjaju distribuciju divljih vrsta i očekuje se da će ovaj efekat postati izraženiji kako globalna temperatura raste. Ove promjene raspona će vjerovatno dovesti do promjena u skupovima vrsta – skupu vrsta koje se nalaze u datom ekosistemu. Studije o ovom fenomenu obično su se fokusirale na svojstvo bogatstva vrsta – ukupan broj vrsta – međutim ova metrika ne odražava stepen do kojeg su pojedinačne vrste zamijenjene drugim, ili šira pitanja koja utiču na integritet ekosistema.
Ova studija se fokusirala na svojstvo funkcionalne raznolikosti – ukupan opseg funkcija ili uloga koje vrste obavljaju u ekosistemu – da bi se istražilo kako promjene u opsegu vrsta mogu uticati na usluge i stabilnost ekosistema. Smanjena funkcionalna raznolikost će vjerovatno ukazivati na manje otporan ekosistem i može inhibirati ključne usluge ekosistema kao što su skladištenje ugljenika ili suzbijanje raznih vrsta štetočina.
Istraživači su koristili skup podataka koji se sastoji od 8 268 vrsta kopnenih ptica (ptica koje se prvenstveno oslanjaju na kopnena staništa), mapirajući njihovu distribuciju u 65 521 kopnenih ćelija mreže od 0,5° geografske širine i 0,5° geografske dužine. Koristili su osam karakteristika iz baze podataka, koje se odnose na oblik kljuna, oblik tijela i veličinu tijela, da okarakterišu funkcionalnu nišu svake vrste (tj. način na koji ona komunicira sa životnom sredinom) i stoga kvantifikuju funkcionalnu raznolikost svih vrsta ptica unutar svake vrste rešetkastih ćelija. Zatim su projektovali opseg svake vrste 2050. prema reprezentativnom koncentracijskom putu (RCP) 6.0 (scenario umjerene do visoke emisije gasova staklene bašte koji je usvojio IPCC) i izračunali promjenu funkcionalne raznovrsnosti unutar svake ćelije mreže.
Istraživači navode opšti obrazac povećane funkcionalne raznolikosti u višim geografskim širinama i smanjene raznolikosti u srednjim geografskim širinama, sa složenijim obrascem promjena projektovanim za tropske oblasti. Promjene u funkcionalnom diverzitetu su često bile ekstremnije od onih predviđenih zbog promjena u bogatstvu vrsta, kažu oni, sa smanjenjem, posebno, za više od 50% većim nego što je sugerisano vrijednostima bogatstva vrsta u mnogim slučajevima. Ovo sugeriše da su ova smanjenja prvenstveno izazvana gubitkom posebno različitih vrsta, sa potencijalno jedinstvenim funkcionalnim ulogama, kažu istraživači. Ponavljanje analize sa scenarijem niže emisije (RCP2.6) dalo je uporedive rezultate, prema istraživačima, sa sličnim obrascima koji se pojavljuju, ali u manjem stepenu.
Istraživači su takođe razmotrili promjene koje se odnose na vrste koje jedu voće i beskičmenjake. Kažu da promjene funkcionalnog diverziteta vrsta koje se hrane voćem (koje se pretežno javljaju u tropskim oblastima) nisu pokazale jasan geografski trend, ali da je smanjena raznovrsnost izraženija u Centralnoj i Južnoj Americi, Novoj Gvineji i Istočnoj Australiji. Oni sugerišu da ova područja mogu, prema tome, doživjeti smanjenu disperziju sjemena, što bi moglo uticati na strukturu šuma, stope rekolonizacije i prilagođavanja na klimatske promjene. Vrste koje se hrane beskičmenjacima, kažu, pratile su isti obrazac kao i ukupni skup podataka, sa značajnim smanjenjem funkcionalne raznolikosti u srednjim geografskim širinama. Oni sugerišu da ova područja mogu, prema tome, doživjeti povećanje populacije beskičmenjaka koji bi mogli da smanje produktivnost biljaka zbog grabežljivosti listova i da smanje poljoprivredni prinos zbog prevalencije vrsta štetočina.
Istraživači priznaju nekoliko ograničenja za njihovo proučavanje, posebno izostavljanje određenih klimatskih i neklimatskih varijabli u procesu modeliranja, niske geografske detalje (sa nekim ćelijama mreže koje pokrivaju preko 3 000 kvadratnih kilometara) i upotrebu modela distribucije vrsta koji ne uzimaju u obzir interakcije između vrsta. Međutim, oni tvrde da su takvi modeli važni za razumijevanje potencijalnih implikacija promjena raspona vrsta pod klimatskim promjenama u svrhu planiranja i određivanja prioriteta političkih odgovora. Oni sugerišu da bi bilo korisno uporediti podatke o odgovoru na klimatske promjene od beskičmenjaka i plodonosnih biljaka – da bi se bolje predvidio uticaj na funkcije ekosistema. Oni takođe naglašavaju vrijednost korišćenja detaljnih podataka o fizičkim atributima za karakterizaciju funkcionalnih svojstava različitih vrsta i strukture budućih skupova ptica.
Izvor (citirano): “Science for Environment Policy”: European Commission DG Environment News Alert Service, edited by the Science Communication Unit, The University of the West of England, Bristol.
