Dodavanje više mahunarki, kao što su pasulj, grašak i sočivo u plodorede moglo bi da obezbijedi hranljive i ekološke prednosti, pokazuje nedavna studija. Autori koriste prvi pristup te vrste kako bi pokazali da bi povećana kultivacija mahunarki donijela veću nutritivnu vrijednost uz niže troškove životne sredine i resursa. Ovo pruža dodatne dokaze za strategije za postizanje hitnih ekoloških ciljeva Evropske unije, javlja frontiers Science News.
Uzgajanje više mahunarki, poput pasulja i sočiva, potencijalno je održiviji i hranljiviji pristup evropskoj poljoprivredi, pokazuje nova studija u Frontiers in Sustainable Food Systems. Ova studija predstavlja neke od prvih holističkih dokaza da dodavanje mahunarki u tradicionalne plodorede (obično uključujući ječam, pšenicu i repicu) nudi značajne koristi za životnu sredinu, kao i povećanu nutritivnu vrijednost za ljude i stoku.
„Ova strategija može značajno da doprinese specifičnim ciljevima Evropske unije „Green Deal Farm to Fork“ za smanjenje emisija gasova staklene bašte, upotrebe hemijskih pesticida i upotrebe sintetičkih đubriva”, kaže prva autorka Marsela Porto Kosta sa Univerziteta Bangor u Velikoj Britaniji. „Na primjer, u Škotskoj smo pokazali da je uvođenje usjeva mahunarki u tipičnu rotaciju smanjilo spoljašnje potrebe za azotom za skoro polovinu, istovremeno održavajući isti izlaz hrane izmjeren u smislu potencijalne ljudske ishrane”.
Održiv izvor azota
Svim kulturama je potreban kritični hranljivi azot da bi rasli, a za većinu usjeva farmeri moraju da obezbijede azot putem đubriva. Međutim, postaje sve jasnije da konvencionalna đubriva nisu održiva – zahtijevaju značajnu energiju za proizvodnju, iscrpljuju ograničene resurse i zagađuju okolinu.
Strategija Evropske unije Green Deal Farm to Fork (Zeleni dogovor – od farme do stola) posebno ima za cilj da riješi ovaj problem, sa ciljem smanjenja emisije gasova sa efektom staklene bašte i upotrebe hemijskih pesticida za 50%, kao i smanjenje upotrebe sintetičkih đubriva za 20% do 2030. godine. Za razliku od drugih vrsta usjeva mahunarke su među jedinim kulturama koje mogu dobiti sav potreban azot jednostavno iz vazduha. To je zahvaljujući simbiotičkom partnerstvu sa bakterijama koje pretvaraju azot u vazduhu u oblik koji biljke mogu da iskoriste.
Mahunarke ne samo da ne zahtijevaju đubrivo, već one obogaćuju zemljište azotom smanjujući potrebu za azotnim đubrivima za buduće usjeve. Iz nutritivne perspektive mahunarke su takođe jedna od najhranljivijih namirnica obezbjeđujući proteine, vlakna, folat, gvožđe, kalijum, magnezijum i vitamine.
Kalkulacija nutritivne isporuke
Novi pristup Koste i njenih saradnika je sveobuhvatniji od prethodnih proračuna uticaja na životnu sredinu.
„Naš inovativni pristup prevazilazi jednostavne otiske hrane gledajući na otisak ishrane za ljude ili stoku iz svih usjeva proizvedenih u reprezentativnim plodoredima”, kaže dr Dejvid Stajls koji je koordinirao studijom. „Ovo pruža jasniju sliku efekata između usjeva i ukupne efikasnosti različitih sekvenci usjeva u isporuci hrane (ili hrane za stoku)”.
Ovaj istraživački tim planira da proširi navedeni pristup i na druge vrste plodoreda i dodatne poljoprivredne lokacije i klime.
„Naši rezultati jačaju dokaze o pozitivnoj ulozi koju bi prelazak na zdravu ishranu mogao imati na održivost životne sredine“.„Mahunarke pružaju zdraviji balans ugljenih hidrata, proteina i vlakana u poređenju sa žitaricama i mogu poboljšati nutritivni profil hrane koju jedemo”, zaključuje Stajls.