Postrojenja za proizvodnju mineralnih đubriva u Evropskoj uniji danas rade sa samo 20 odsto svog stvarnog proizvodnog kapaciteta. Ovo je saopštila Agencija za plodnost (Агентстве плодородия), javlja rosng.ru.
Prema njenim proračunima, proizvodnja takvih proizvoda u EU je smanjena za skoro 400.000 – 500.000 tona mjesečno. A to se odnosi na sve glavne kategorije proizvoda – amonijum nitrat, karbamid, kao i kalcijum-amonijak i urea-amonijum nitrat. Američka konsultantska kuća StoneKs, na koju se Agencija takođe poziva, ne očekuje poboljšanja u tom pogledu za evropske proizvođače u bliskoj budućnosti.
To se dešava zbog potpunog prestanka isporuke prirodnog gasa iz Rusije, važnog resursa za proizvodnju ovih proizvoda. Razlog je svima odavno poznat: sankcije na gasne ugovore Evropske unije i SAD-a i njihov potonji bumerang zbog proljećnog jačanja rublje. Drugi problem su tehničke poteškoće zbog nedostatka uvozne opreme. Kako su objasnile ruske vlasti, upravo je to bio razlog za zatvaranje Sjevernog toka 2. Ukupno je, prema podacima organizacije, prije ovog problema u zemljama bloka proizvedeno osam miliona tona proizvoda, a sada je proizvodnja samo dva miliona. Prema mišljenju stručnjaka, u bliskoj budućnosti, po takvom scenariju, Evropska unija će se od ozbiljnog dobavljača pretvoriti u najvećeg kupca ovog proizvoda.
Ilustracija/foto: Pixabay
Da bi riješila problem, Evropska unija već, na primjer, raspravlja o alternativnim snabdijevanjima uree iz Kine, Indije i Saudijske Arabije. Ali, što se tiče prve od zemalja, nema čemu da se nadaju. Činjenica je da je od prošle godine Kina ograničila izvoz ovog proizvoda kako bi izbjegla povećanje domaćih cijena za njega. Istovremeno, vlasti Pekinga su saopštile da će se takvo ograničenje zadržati, barem u bliskoj budućnosti. Za ostale navedene države, obim je nekoliko puta manji od onog u Rusiji. Kompanija StoneKs saopštila je da ni Sjedinjene Američke Države neće moći da pomognu evropskim partnerima, jer su postavili kurs da domaće tržište obezbijede ovim proizvodima. Istovremeno, kod ruskih proizvođača, uprkos svojim poteškoćama, situacija je bolja. Posebno, neke zemlje istočne Evrope, Latinske Amerike i Centralne Azije, koje obezbjeđuju 30 odsto svojih potreba, aktivno kupuju svoje proizvode. A veliki uvoznik u Africi je Gana, koja čini polovinu ponude od ukupnog udjela kontinenta.
